Onderwijs - van evolutie naar revolutie

Onderstaande heb ik als reactie geplaatst op linkedin/onderwijs2.0. Maar hier misstaat het ook niet. Gaarne reacties!!!


Willen we beter onderwijs (even richtend op PO), dan moeten we van evolutie naar revolutie. Dit kan alleen maar door met een schone lei (nee, geen lege ipad) te beginnen. 

1. Kind/leerling centraal 
2. Doel: goed onderwijs (boodschappenlijst: definitie goed onderwijs). In de definitie moet geen verwijzing komen naar mogelijke onderwijsvormen 
3. Discussie over opvoeding versus onderwijs - waar liggen nu welke verantwoordelijkheden 
4. ... 

Hier volgen wat  losse gedachten, zou ik moeten ordenen in een mind map ...:

• ICT is een middel, geen doel. Dit lijkt soms omgedraaid te worden 
• Leiden we kinderen op voor de huidige arbeidsmarkt, voor de arbeidsmarkt zoals we denken dat 'ie er over 10 jaar uitziet, of richten we ons juist helemaal niet op de arbeidsmarkt maar puur op kennisvergaring 
• Sommige dingen moet je simpelweg stampen, maar is het in de huidige maatschappij bijvoorbeeld nog interessant om te weten wanneer Karel de Grote leefde? 
• Hoeveel kunnen we doen met coaching, denk bijvoorbeeld aan guided reinvention 

Uiteindelijk, als we kijken naar cursussen uit het bedrijfsleven, dan zien we veel zaken op bijvoorbeeld gebieden als persoonlijke ontwikkeling, communicatie en tijdsplanning. Wellicht hebben de mensen die nu werken hier iets gemist in hun algemene ontwikkeling ... moeten we daar iets mee?

Bezigheidstherapie ...

Bezigheidstherapie, kent u dat woord? Ik kwam het laatst tegen in een discussie over onderwijs. Bezigheidstherapie.


Het eerste wat ik dacht is, waarvoor zou dat een therapie zijn? Bij relatietherapie is het doel om de relatie te verbeteren, zou dit dan gaan om je bezigheden te verbeteren? Om ervoor te zorgen dat je jezelf beter kunt bezighouden? Of gaat het om de kwaliteit van dat waar je je mee bezighoud?

Bezigheidstherapie. Het geeft een slechte smaak in de mond. Het klinkt, hoe zal ik het zeggen, als Haagse Bluf; het lijkt heel wat, maar als je het in de mond neemt dan is het weg. Het is wat zoet, maar daar heb je het dan wel mee gehad. Als je salmonella niet meetelt.

Bezigheidstherapie. Een woord dat we zullen moeten mijden. Alleen wat is dan het alternatief? Als we de 10% minder begaafde leerlingen voor een derde keer iets uitleggen, wat laten we die andere 90% dan doen? We noemen het: verdiepingslessen. Echt, dit heb ik niet zelf verzonnen, het komt uit de handleiding van een in het BO veel gebruikte taalmethode. Laat de leerlingen die geen herhaling nodig hebben verdiepingslessen doen; een herhaling van de lesstof, maar dan met nieuwe woorden of vraagstellingen. En let wel dat je ze niet meer leert, want dan maak je verschillen tussen de leerlingen alleen maar groter! 

Bezigheidstherapie ...

Leerrecht, leerplicht of schoolplicht, wat is het nou?

Er is veel onduidelijkheid over de leerplicht. Of is het een recht?

In eerste instantie hebben kinderen m.i. recht op onderwijs. Dit is belangrijk, kinderen moeten de mogelijkheid krijgen iets te leren. Het is alleen niet makkelijk om dit via de wet te borgen, immers, kinderen zijn per definitie minderjarig en kunnen zich dus niet op hun recht beroepen. Bovendien, wie gaat ze vertellen dat ze dit recht hebben? En wie gaat ze vervolgens overtuigen dat ze toch vooral naar school willen?

De wetgever moet zich daarom richten tot de ouders of verzorgers van het kind en ze verplichten om voor hun kind onderwijs te regelen. In de grondwet wordt zelfs vermeld dat de overheid hiertoe de benodigde voorzieningen moet aanbieden. Deze verplichting noemen we de leerplicht. Hiermee is het kind dus niet verplicht te leren, nee, de ouders zijn verplicht het onderwijs te regelen.

Maar hebben we in Nederland leerplicht of schoolplicht? Volgens de wetgever hebben we geen schoolplicht, maar klopt dat eigenlijk wel? Het kind moet bij een school ingeschreven staan. Okee, men kan vrijstelling aanvragen, maar dan krijg je vrijstelling van de leerplicht en dus ook van de schoolplicht - dat is niet hetzelfde als een 'officiële toestemming' om ander onderwijs dan de school te regelen. Als je thuisonderwijs geeft, dan sta je eigenlijk min of meer buiten de wet. Het gebeurt dan ook regelmatig dat mensen opgeroepen worden om bij het AMK te verschijnen en/of dat ze voor de rechter moeten verschijnen als ze thuisonderwijs geven.

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit anders zien.

Voor mensen die serieus thuisonderwijs overwegen, stel jezelf de volgende vragen:

• Help ik mijn kind ermee?
• Heb ik er tijd genoeg voor?
• Heb ik er zin in?
• Sta ik sterk genoeg in mijn schoenen (publieke opinie, vrijstelling, ...)?
• Wil ik (de ontwikkeling van) mijn kind(eren) boven alles stellen?

Vijf keer ja beantwoord? Ben je er echt klaar voor? Kan je de kritiek aan van ouders, buren, vrienden? Zeker weten?

Zo ja, dan kan ik je alleen nog maar succes wensen, het wordt een spannende, leerzame, leuke, enerverende periode!